02-01-2010 De laatste dagen in Vietnam!

Xinh Ciao allemaal en een super gelukkig en liefdevol 2011 toegewenst!! Alweer bedankt voor de leuke reacties en nieuwjaarwensen, blijft erg leuk om te lezen :)

Bij deze weer een update van onze laatste dagen van Vietnam, want we vertrekken morgenvroeg om 06.45(!) alweer naar Cambodja toe!

We waren in Hanoi enkele dagen naar Sapa geweest, dit was een beetje fris, maar erg prachtig! De omgeving was echt super! ‘s Ochtends was alles mistig en mysterieus en tegen de middag was alles alweer weggetrokken en hadden we een prachtig uitzicht over een grote valley met daarin verschillende dorpjes en rijstevelden. Wes had al een paar foto’s ervan toegevoegd, het is zelfs moeilijk om al het mooie op een foto vast te leggen, maar het was zeker te moeite waard. Er liepen verschillende meiden van de Black Hmong tribe mee. We hadden al gelezen dat ze meelopen, vriendelijk doen, om je daarna van alles te proberen te verkopen.. What’s new..?! Dus ja, dan maar hard zijn en zeggen dat je geen zin hebt om te praten of dat je in het Nederlands zegt dat je geen Engels kunt (werkt altijd!). Het zag er allemaal vrij ‘echt’ uit, ook al wordt het steeds meer op toeristen ingericht.. We liepen met een kleine groep mee met een gids. In die groep zaten twee leuke Australische mensen waar we toen mee op hebben getrokken. We sliepen in een lekker luxe hotel met een balkon richting de vallei! En we hadden zelfs een electrische deken! We gingen weer terug met de nachttrein naar Hanoi. Daar om 05.30u aangekomen moest je blijkbaar je treinticket weer laten zien om het station te mogen verlaten.. We konden deze zogauw niet vinden, na veel gevloek, getrek aan onze armen, gespuug van Wes op de grond, gedreig van hun dat we dan nieuwe tickets moesten kopen, tevergeefse ontsnapmogelijkheden en nog meer gevloek bleken de tickets ‘gewoon’ op een ander plekje in onze tas zitten.. Wes gooide ze op de grond, waarna er direct een auto bijna overheenreed.. waarna Maartje ze weer oppakte en ze in de handen van de Vietnamese portiertjes drukte ‘ HAVE A NICE DAY!’. Een heerlijk begin van de ochtend, Rise & Shine allemaal! We hadden diezelfde dag het vliegtuig naar Danang. Dit verliep gelukkig allemaal WEL goed.

Op de 21e kwamen we aan in Danang. Na een dag rond te hebben gelopen, besloten we dat 1 nachtje genoeg was. Het bestond voornamelijk uit een strand en hotels die overal uit de grond schoten. Er was een museum dat we blijkbaar MOESTEN zien, wat achteraf de moeite niet echt waard was.. Dus hup, de volgende dag door naar Hoi an!

Hoi an was prachtig!! Maar erg opgezet voor toeristen. Het centrum bestond uit een boulevard, een prachtige rivier met bootjes, lampionnen, mooie hotels, gezellige cafeetjes en SUPER goedkoop bier! Ze hadden daar bier voor 3000 tot 7000 Dong, dus ongeveer 0,15 euro, hiep hoi! Hier wordt je zat met een euro! Dag 1 gingen we uit eten en hadden we Mister Phong ontmoet. Een oudere, vriendelijke, introverte man die vrijwillig bij een restaurant werkt. In ruil daarvoor mag hij de mensen aanspreken en reclame maken voor zichzelf. Hij leidt mensen naar zijn kleine dorpje (ongeveer 20 km. verderop), waarna hij zee en stukje echt Vietnam laat zien en van alles verteld over de geschiedenis en de oorlog. Hij had boeken vol met meningen van andere mensen die met hem mee waren geweest. Wij besloten dit de volgende dag te doen. Hij pikte ons ‘s ochtends vroeg op met de scooters. Bij hem thuis aangekomen begon hij te vertellen over de oorlog waarin hij zelf ook heeft gevochten. Na zijn verhaal werd ons een heleboel meer duidelijk over Vietnam. Hij leidde ons rond in zijn dorpje, liet ons allerlei soorten ‘ boeren’ zien die weer iets anders verbouwden, zoals rijstwijn en tabak. Hij liet ons het huis van zijn gehandicapte broer zien en op het einde had zijn vrouw fantastisch voor ons gekookt, een super ervaring dus!

Hoi An staat bekend om zijn kledingwinkeltje, alles op maat laten maken. Er zijn honderden winkeltjes! We hadden eerst besloten om niets te laten maken, omdat we alles weer mee moesten sjouwen.. Uiteindelijk werden we toch naar binnen gesleurd door de mooie stofjes en de leuke voorbeelden en gingen we een dag later weer naar buiten met 2 jurkjes, 2 paar slippers en 3 blousjes! Het kost nog steeds weinig en het is geheel op maat gemaakt! We kozen zelf alle stofjes, het model enz. Uit. Na enkele fittings was alles precies op maat :) Kerstavond hadden we in Hoi An gevierd met een kerstmuts op in een erg leuke bar met natuurlijk allemaal andere toeristen haha.

Op 1e kerstdag zijn we met de slaapbus naar Nha Trang gegaan en hadden we weer niet geslapen.. Natuurlijk lagen we weer achterin de bus waardoor we door de honderd bulten in de weg elke keer bijna tegen het plafond werden gelanceerd.. Na een uur kwamen we er ook nog achter dat er allemaal minikakkerlakken rondliepen welke Wes tevergeefs allemaal probeerden te vermoorden. Dat was opmerkelijk, omdat hij ondertussen een behoorlijke pro is geworden in het snel en effectief vermoorden van elk insect.. Maartje heeft in totaal 1 mug vermoord, tegenover 100000 van Wes, lang leven het actieve en haatdragende (tegen muggen en vervelende locals) vriendje!! Aangekomen in Nha Trang lijkt het ‘ slechte’ weer ons te achtervolgen, het is de gehele dag bewolkt en af en toe valt er een drup.. We hadden scooters gehuurd en hadden in 1 dag alle hightlights van het plaatsje gezien. Er was een mooi strand, maar het was niet warm genoeg om er te zonnen. ‘s Avonds gingen we met 2e kerstdag supedeluxe uit eten in onze nieuwe kledij! We voelden ons erg rijk en deden net of wij elke dag zo gingen uit eten. We kregen een rekening van 420.000 Dong en we hadden zelfs een tip gegeven van 30,000! Normaal eten we voor 140.000. We hadden ongeveer voor 20 euro gegeten en gedronken en dat is hier echt erg luxe, op het strand!

De volgende dag, 27-12-2010 zijn we naar Mui Ne door gegaan in de hoop voor beter weer. Daar aangekomen zagen we een nieuwe kant van Vietnam, Mui Ne ligt aan het water, maar rondom liggen allemaal grote zandbanken die op de woestijn lijken, erg vet! Mui Ne zelf is erg klein en bestaat vrijwel uit 1 straat (een ERG lange) waar alles aan ligt. Het is the place te be voor kitesurfers, honderden kitesurfers waren bezig met kitesurfen in de middag in de harde wind en de vrij wilde zee. Dat was niet aan ons besteed.. Het kostte jammer genoeg erg veel en de wind en zee waren vrij ruw voor beginners. Wij hadden ons goed vermaakt met kijken :) Het was hier nog steeds bewolkt, maar wel droog en warmer. We hadden de volgende dag een tour geboekt naar de grote zandbanken, de fishing village en een vage stroom water tussen rotsen door, de Fairy Stream genaamd. De gele en rode zandbanken waren super om te zien!!! Net of je je alleen in de woestijn bevind, niet achterom kijkend naar de andere toeristen. De volgende dag wilden we scooters huren om naar een volgend dorp te rijden, maar het was veeeeel te heet. Waarna we besloten en CHILL dag te houden bestaande uit zonnen, voorzichtig in het water lopen voor Maartje en grof in de golven springen voor Wes en natuurlijk eten en drinken, heerlijk!

Op 30-12-2010 reden we met een bus door naar Ho Chi Min City (oftewel Saigon). Het zou een vrij korte busrit zijn van 4,5u..ja, dat is voor onze termen kort.. Maar het was een regelrechte RAMP! We zouden om 13.00u aankomen en kwamen met geluk om 18.00u aan in HCM, 5 uur te laat! We zaten met ongeveer 45 mensen in de bus, welke na een uur rijden stopte.. Er was iets mis met de distributiekabel. Na een half uur eraan kloten, reden we verder, stopte we weer, reden we weer verder, stopten we weer enz. De airconditioning deed het niet meer en elke keer als de mis in de middle of nowhere stopte, ging iedereen vlug uit de bus om ff in de schaduw van de bus te staan. Na een paar uur is de bus gestopt bij een soort garage.. Een paar uur later was er nog steeds niets gemaakt en we zagen tig bussen vrolijk voorbij rijden naar HCM. Enkele mensen hadden al een busje aangehouden om mee te gaan, omdat ze een vlucht moesten halen! Omdat de rest niet nog een x wilden betalen, wachtte zij.. Er was natuurlijk geen kans dat ze een nieuwe bus zouden regelen of dat we ons geld terug zouden krijgen, dat kennen ze hier namelijk niet. Alles is niet Refundable! Na een paar uur besloten wij dat wij wel voor het donker in HCM wilden aankomen en hadden ook wij een bus aangehouden.. We konden mee, maar het bleek een slaapbus te zijn.. Waar natuurlijk een hele bus locals een hele nacht in heeft zitten stinken en allemaal met blote zweetvoeten je aan zitten te kijken…jak.. Ow, en ze roken hier ook gewoon in de bus.. *zucht*.. En zo kwamen we alsnog in het donker aan in HCM. We hadden met een Argentijns stel en hotelletje gezocht. We hadden besloten dat we een goed diner hadden verdiend en gingen meteen naar HARD ROCK CAFÉ, waar het eten altijd dezelfde prijs heeft en altijd lekker is! Er was ook nog een super coverband uit de Phillipijnen die zelf ‘The Dark’ van Anouk zongen, we waren trots op onze Anouk.

Op oudjaarsavond sliepen we uit om ons alvast voor te bereiden op de nacht en waren we naar het Army Museum geweest..erg indrukwekkend.. Erg heftige foto’s van soldaten, locals, lijken en misvormde mensen.. En niets werd gecensureerd.. Zoek Agent Orange maar op.. Er is zoveel rotzooi (chemisch goedje) over Vietnam gestrooid met de oorlog dat de 2e en 3e generatie van mensen na de oorlog zowel lichamelijk als geestelijk gehandicapt werden geboren, erg veel vervormde en misvormde mensen met soms ook nog eens kanker.. Deze mensen zien wij nu ook af en toe op straat, maar kijken wij nu anders tegen aan.. Er waren mensen die 6 kinderen gekregen, die alle 6 vervormd waren, omdat papa in een besmet gebied had gewoond.. erg heftig.. Ook werden alle marteltechnieken haarfijn uitgelegd met voorbeelden en echte foto’s… Een beetje dubbel om ‘savonds nieuwjaar te gaan vieren..

Maar goed, dat kwam natuurlijk ook wel weer goed. Na wat miscommunicatie met verschillende mensen bleven met we met 2 andere Nederlandse meiden over en gingen we oud-op-nieuw vieren. We waren bijna op een super vet superdeluxe rooftopfeest beland! We waren een 5 sterren hotel ingelopen waar ze geloofden dat wij daar sliepen en naar de bovenste verdieping gegaan voor een vet feest.. Daar aangekomen bleek je een entreeticket van 20 dollar moest kopen.. p.p. en exclusief drank…grrr… Dan weer naar beneden, want er was vuurwerk om 12 uur recht voor de deur. Ook stonden er ongeveer 1 mln. Scooters voor de deur!! Niet normaal… Alle straten stonden dicht met scooters. In Nederland loopt gewoon iedereen over straat naar het vuurwerk, hier doen ze dat met de scooter en blijven ze erop zitten, zodat ze daarna weer weg kunnen rijden.. Net voor 12u werden de twee meiden naast ons geintervieuwd door het nationale journaal van Vietnam met een dikke camera op hun hoofd haha.. Precies om 12u hoor je harde knallen en werd er precies 15. Min. vuurwerk afgeschoten vanaf een boot op het water, op 1 plek in de stad.. Niemand van de Vietnamese mensen wenste elkaar gelukkig nieuwjaar en bij elke grote knal vuurwerk werd er massaal ge ‘ ooooh’ d en geklapt, hilarisch om te zien! Daarna proberen 1 mln. Scooters tegelijk weg te gaan… We hebben een half uur gelopen om twee straten over te steken. We leuk dat de locals ons wel massaal gelukkig nieuwjaar wenste. We waren daarna naar de place te be gegaan, Club Apocalypse Now. Erg druk, warm, met muziek van 10 jaar oud en Vietnamese die erg raar danste en blijkbaar (volgende de andere meiden) schuim op hun monden hadden. Na het gratis drankje bij de entrée zijn we na een uur toch maar naar het backpackersdistrict door gegaan. Om 02.00 was het meeste dicht en om 03.30u stonden we alweer voor ons hotel, de eigenaresse wakker te bellen met de deurbel.. Om 24.00u gaat het hek dicht.. Al met al een leuke, maar aparte, geslaagd nieuwjaar!

De dag erna waren we de gehele dag vrij brak en zijn we naar China Town geweest, waar we ook een groot plaza met een bioscoop hadden ontdekt..haha.. (Due Date is een aanrader!). Vandaag stonden we vroeg op om naar de Cu Chi Tunnels te gaan. Na de 3,5 uur durende trip (het gaat hier om 35 km. mensen!) waren we aangekomen. Het was interessant om een deel van het ondergrondse systeem te zien uit de oorlog.. Ze hadden een keuken, kruipruimtes en allerlei vallen gemaakt in de grond. Je kon zelf ook door een soort kruipruimte lopen, dit had Wes geprobeerd, omdat het voor Maartje te benauwend was. Ook hadden we daar de mogelijkheid om met een echter AK-47 te schieten, wat we natuurlijk hadden gedaan! Zonder al te veel regels en met genoeg geld, is hier heel veel mogelijk, lang leven Vietnam! (?) Dat schieten ging behoorlijk hard, maar was wel vet! Jammer genoeg zijn de kogels erg snel op..

Morgen, 02-02-2011 vertrekken we rond 06.45u naar Pnhom Penh, het is (als het goed is) een 6 uur durende trip. We zijn erg benieuwd hoe Cambodja ons gaat bevallen, we zijn nu eigenlijk een beetje gewend aan het leven in Vietnam. Iedereen nogmaals een super nieuw jaar gewenst en tot de volgende blog!! Als er geen nieuwe foto’s meer bijkomen, is dat omdat het ons niet lukt.. Niet alles is mogelijk op de computers hier en diverse pagina’s zijn geblokt..zoals Facebook.. We proberen deze er in ieder geval zo snel mogelijk op te zetten!

Tam Biet en knuffels van Wesley & Maartje