16-01-2011 Cambodja in een vlucht!

Sawadee everybody!

Happy new year! Nogmaals alles wat wenselijk is voor het nieuwe jaar! En we kunnen het natuurlijk niet vaak genoeg zeggen; superbedankt voor jullie reacties! We zetten ons graag in het zweet om jullie vermakelijk leesvoer aan te dragen..  ;)

Zoals jullie de vorige keer al hebben kunnen lezen zijn we naar Cambodja geweest. We zijn er best snel doorheen gegaan (vinden we zelf ook..). We waren namelijk op 12 januari alweer in Bangkok!
Cambodja heeft namelijk veel natuurgebied dat de moeite waard zou moeten zijn. Alleen lag het niet op onze route. Plus het feit dat wij allebei nog geen volwaardig lid zijn van de Steve Irwin club (RIP) . Sihanoukville (in het zuiden) zou een erg mooi strand moeten zijn, maar strand hebben we in Vietnam al gezien en gaan we in Thailand nog meer tegemoet! :)

Anyway hier de update!

Op 03-01-2011 vertrokken wij dus met goede, frisse moed voor het nieuwe jaar richting Cambodja. Althans, we zouden een bus pakken naar Pnohm Penh om 6:45 uur. Wij stonden een keer mooi op tijd (6:30uur) op de stoep van de travelagency te wachten op de bus. Het belangrijkste hadden we even overgeslagen: het ontbijt. Maartje had snel wat brood gehaald die wij gulzig in ons gezicht douwden. Drie kwartier later.. nog geen bus gezien! Uiteindelijk kwamen wat medewerkers van de travel agency die het kantoor kwamen openmaken. Wij vertelden hem dat het de bedoeling was dat wij onderweg zouden zijn naar Pnomh Penh. Oh ja, haha. NOT FUNNY, dus! Hij bellen. Om een uur of acht stopte er een minibusje die ons zou brengen naar DE bus. Dit was zo'n 500m verderop. De bus zou vertrekken om 8:30 uur. Wij hebben natuurlijk verhaal gehaald. Wat blijkt nou? Ze zijn ons gewoon vergeten op te halen!! GRMBL! Amateurs! "Ja..; zegt de man achter zijn bureau, ons personeel spreekt geen Vietnamees, althans niet erg goed, dus dat kan fout zijn gegaan toen zij ons gisteren hebben gebeld." Jullie begrijpen dat wij hier op z'n zachtst gezegd niet blij mee waren. Een stel Cambodjanen die midden in Ho Chi Minh City zitten, Vietnam dus, en maar besluiten dat ze iemand niet kunnen verstaan en het daar maar bij laten. Maar goed, tot 100 tellen en de kont dichtknijpen werkt soms ook. Because, what else are ya gonna do, right?

De busreis zou ongeveer 7 uur duren. Dat soort uitspraken gaan bij ons nu het ene oor in en het andere weer uit (met een stiekeme hoop dat het wel degelijk klopt). Een maal bij de grens aangekomen was er weer gezeik bij de grens. Iedereen moest de paspoorten afgeven op de bus om een visum aan te vragen, als je deze nog niet had. Dit zou 25,- dollar kosten. Wij vroegen nog expliciet hoeveel het zou kosten aan de jongeman die langskwam. Hij zei: 25,- dollar.. maybe.. business.. OK, dan doen we het zelf. Na wat heen-en-weer gehuppel, geld omwisselen, onenigheid en gehaast kostte de visa ons uiteindelijk gewoon 20,- dollar. De normale prijs. Er zitten dus zo'n 45 mensen in zo'n tourbus. Tel uit je winst.. Toen we in Pnohm Penh aankwamen, zetten we het op een lopen richting het backpackersachterwijkje bij een groot meer. Hier hadden we een relaxed Guesthouse gevonden voor maar 5,- dollar per nacht. Hier kwamen we ook een Nederlander tegen die wij op de eilandjes in Laos ook waren tegengekomen. De wereld is erg klein! 's Avonds hebben we lekker gechilled in een barretje met een vage barvrouw die af en toe wel bezeten leek.

Onze eerste observeringen wat betreft de Cambodjanen in contrast met de Vietnamezen zijn de opvallend bruine huid (minder bedekt), vrijwel geen mondkapjes, geen getoeter in het verkeer en erg vriendelijke lui. Vooral de vriendelijkheid valt op omdat wij (na met name Thailand en Vietnam) een beetje gehard geworden zijn voor vriendelijke mensen omdat zij altijd iets van je willen.

Op 04-01-2011 hebben we een scooter gehuuurd voor een halve dag om de stad een beetje te verkennen. Hier durfden we het nog aan in het verkeer. Het is een stuk minder chaotisch dan in Ho Chi Minh. Wij hebben die dag verschillende tempels, memorials en het prisonmuseum bezocht. Vooral deze laatste was erg indrukwekkend! Als je de lugubere verhalen hoort en ook daadwerkelijk op een dergelijke locatie kan plaatsen, ril je wel even. De praktijken die zich daar af hebben gespeeld tijdens het Khmer Rouge regime (genocide in de jaren ' 70) zijn afgrijselijk. Zoek het maar eens op op internet. Het is eigenlijk ook nog niet eens zo gek lang geleden. Dit was voor ons des te meer reden om naar ' The Killing Fields'  te gaan. 's Avonds hebben wij afgesproken met de twee Nederlandse meiden (Jorien en Thialda) van Oud en Nieuw en hebben we lekker wat gegeten.

Op 05-01-2011 zijn we met een tuktuk naar the killing fields, the russian market en naar het national museum. Wij hadden de tuktuk (met chauffeur natuurlijk) gehuurd voor 8,- dollar voor de hele dag. Spotgoedkoop! (Het was via een erg vriendelijk Cambodjaan waar wij ook de scooter hadden ghuurd. Hij had ook een restaurant waar wij kwamen ontbijten.)
The killing fields waren erg interessant en sloeg je met een harde waarheid in je gezicht! Bijna onwerkelijk om alle skeletten bij elkaar te zien. Schijnbaar spoelt het water in het regenseizoen wat lichaamsdelen en/of botten omhoog. Hier en daar kun je nog wat (bijv. tanden) zien liggen. We kregen ook een filmpje te zien over hoe de Khmer Rouge te werk ging met het uitroeien van mensen. Mensen werden dagelijks massaal meegenomen naar deze fields en werden geblinddoekt en vastgebonden van achteren doodgeslagen en in een kuil gedumpt. Vaak ook nog na tergende martelingen. Baby's werden tegen bomen doodgeslagen om een eventuele vereffenning in de toekomst te voorkomen.

Om ons hoofd een beetje leeg te maken zijn we hierna naar the Russian market gegaan. Waarom dit de Russian market heet mag joost weten, want er was geen Rus te bekennen. Maar ook geen Russische spullen ofzo. Maar goed, we hoeven ook niet alles te weten. Leuk, maar vooral gewoon een overdekte markt.

Onze tuktuk driver is niet erg goed in het spreken van Engels en na wat misscommunicatie kwamen we dan toch weer net op tijd terecht bij the National Museum. We waren er binnen 20 min. doorheen.. Yep. Het viel een beetje tegen. Er waren veel erg mooie sculpturen, maar hoe lang ga je ernaar kijken, right? Wij dachten dat er wat meer verteld zou worden over de geschiedenis van Cambodja etc. etc.

Op 06-01-2011 zijn wij 's ochtends met de bus vertrokken naar Siem Reap. Wij kwamen er aan om 15:30 uur. Meteen een ander relaxed Guesthouse gevonden in het centrum bijna tegenover de pubstreet. Het ging allemaal zo soepel.. Bijna raar. Wij wisten dat er een stel (Felice en Raphael) zou zijn in Siem Reap die wij eerder in Chang Mai hebben ontmoet. Die avond hebben wij samen met hen heerlijk gegeten en gedronken. En gedronken zou er worden! Want er was een hereniging en Felice was deze avond ook jarig! Wij hebben er een feestje van gemaakt met de nodige en onnodige alcohol (o.a. absinthe). Leuke, maar ook felle discussies met een aantal Cambodjaanse tuktukdrivers gehad. Wij zijn tot een uur of 6 's morgens doorgegaan. Errug gezellig allemaal. :)

07-01-2010 en jullie raden het vast en zeker.. De KATER! Dus deze dag wordt afgevinkt in de categorie: Lambaldag! Pas tegen een uur of 19:30 begon de eetlust weer een beetje op gang te komen en zijn we met z'n vieren even wat gaan eten en naar de nightmarket geweest. We lagen vroeg op een oor omdat we de volgende dag naar de Ankor Wat tempels zouden gaan om de zonsopgang te zien.

08-01-2011
Superfijn om 4:30 uur opstaan.. NOT! Maar ja, wie mooi wil zien, moet pijn lijden.. of zoiets. Wat doen we onszelf aan? Anyway. Wij zouden om 5:00 uur opgehaald worden met een tuktuk om vervolgens ook Felice en Raphael op te halen. Toen wij beneden kwamen was onze tuktuk er in ieder geval. Mooi! Nu moeten we alleen nog de Fransen ophalen bij hun Guesthouse. Oh ja! Hoe heet het Guesthouse? Uhmzz.. Golden Banana, Green Village, Green Banana, Golden Village, Green fish? Sshhiiit!! Na driekwartier rond te hebben gereden en 4 verschillende guesthouses te hebben gevraagd flitsten er twee bekende koppen voorbij in een andere tuktuk. STOOOP STOOOPP! Follow that tuktuk! Dat heb ik nou altijd al willen zeggen.. Haha! Na deze miscommunicatie waren we met z'n vieren onderweg naar Ankor Wat. De zon was inmiddels al op aan het komen. Wij dachten eerst dat we het zouden missen, maar we waren nog gelukkig op tijd. Phew! Toch niet voor niets zo vroeg opgestaan.. We hebben de hele dag gekeken en rondgelopen bij de grote tempels uit de 12 eeuw. Erg mooi, maar ook erg vermoeiend. Onze dag eindigde 12 uur later kijkend naar een glooiende zonsondergang van bovenaf een hoge tempel. Die avond hebben we de Fransen gedag gezegd omdat zij de volgende dag een vroege bus terug naar Thailand hadden. We shall meet again on the islands of Thailand..

Op 09-01-2011 hebben we weer eens voor de verandering rustig aan gedaan. Echt waar! We kunnen dat wel, heel goed zelfs! ;) Maartje had trouwens al een aantal dagen last van haar darmen en haar linkeroor zat ook al een tijdje dicht. 's Middags hebben we een hotel opgezocht om daar eens lekker aan het zwembad te hangen, wat vitamine D via de zonnestralen opvangen en wat te lezen. 's Avonds hebben we weer gezellig wat gedronken met Jorien en Thialda, want zij waren inmiddels ook weer in Siem Reap.

Siem Reap is een heerlijk leuk plaatsje. Het is er wel erg geconcentreerd op toerisme voor de Ankor Wat tempels. Hier overleeft zowat het hele land van. Verder was er niet zoveel te doen in Siem Reap. Er hangt wel echt een relaxte sfeer en de Cambodjanen zijn over het algemeen ook vrij onverstoorbaar. Trouwens, er was ook een leuke nightmarket waar we verschillende keren waren geweest. Op die nightmarket waren verschillende muziekgroepen bestaande uit landmijnslachtoffers. Dus mensen die ledematen missen en muziek maken om de kost te verdienen. Nog heftiger was een man van in de 30 die op een stoep zat langs de kant.. Dit was vrijwel het enige wat hij kon, gezien hij geen armen en benen had... Hij had twee korte, vervormde voeten, waar hij alleen zijn evenwicht mee kon bewaren. Dat was wel erg heftig. Omdat we eigenlijk niet veel geld geven aan mensen op straat (je blijft aan de gang en waar trek je de grens?) besloten we hem wel wat geld te geven, omdat we hem allebei niet uit ons hoofd kregen. Toen we hem geld gaven, zagen we pas dat hij boeken verkocht.. Hij had boeken voor zich op de grond liggen en een mandje voor geld. Alles op vertrouwensbasis. We zeiden dat we geen boek wilden kopen, maar dat we hem wat geld wilden geven. Uiteraard was hij hier wel blij mee. Alleen nu voelde we ons weer een beetje lullig. Nu was er eens iemand niet aan het bedelen en bezig met een eigen zaakje, gaan wij ervan uit dat hij wel bedelt en geven we hem geld.. Aaargh, het is ook nooit goed!

De volgende dag (10-01-2011) vertrokken wij naar Battambang in het westen van Cambodja. Dit is de op-een-na grootste stad van Cambodja. Wij zouden om 6:30 uur opgepikt worden om met de boot te gaan. Dit kostte ons 20,- dollar pp. In contrast met de bus (5,- dollar) is dit erg duur, maar het scheen erg mooi te zijn. Surprise! Wij vertrokken natuurlijk pas weer om 8:30 uur. In de boot zaten twee keer zoveel mensen dan ons werd verteld en de bootreis duurde ook langer. Wij zijn over het grootste meer gevaren van Cambodja die schijnbaar erg belangrijk is voor de mensen. We hebben veel mooie natuur gezien en je kon langs de oevers zien hoe de Cambodjanen op en van het water leefden. Er is erg veel armoede in Cambodja. We konden veel krottewijkjes zien en overal stonden de kinderen ons (vaak naakt) toe te zwaaien. De reis was wel degelijk de moeite waard. Om 17:15 uur kwamen we dan eindeljk aan. Net voor het donker zo konden we nog een guesthouse zoeken. We hadden er eentje gevonden voor 7,- dollar. Erg luxe voor dat geld. We wisten toen nog niet dat we een van onze fijnste overnachtingen zouden hebben. We moesten nog eten en gingen 'het centrum' in. Alles was vrijwel dicht en het was moeilijk om een restaurant te vinden. Erg vreemd voor de op-een-na grootste stad, maar goed. Maartje was nog steeds niet helemaal lekker en ze had haar ook nog eens verbrand omdat zij op het dak van de boot heeft liggen bakken met haar sudoku's..   :(

Op 11-01-2010 hebben we een dagtocht gedaan bij Mr Nicky the tuk tuk driver. Everything is crazy with Mr. Nicky! Dit viel allemaal reuze mee, hoor Mr. Nicky. Hij bracht ons naar the Killing caves.. Yep! Niet the fields, maar the caves. Op andere plaatsen in het land deden ze dus hetzelfde met mensen. Niet luisteren? Hop, wordt je met je harsens zo'n grot in gekukelt. De verhalen blijven hard en ongelovelijk. We hadden een guide bij ons die het een en ander vertelde. Mr. Nicky gaf ons ook nog aanvulling van informatie. Vervolgens zijn we naar een grote hoge tempel (Wat Banana of iets dergelijks) gegaan met heeeeel veeeel trappen (bijna 400), dus.. We hebben die dag een goeie BB-workout (billen en bovenbenen) gehad. Het jammere van dit verhaal is dat het de moeite eigenlijk niet waard was omdat we na de Ankor Wat tempels te hebben gezien meer nodig hebben om onder de indruk te zijn. (Wat zijn we weer verwend!) Na dit vermoeiende tafereel zijn we naar de befaamde Bamboo Train gegaan. Deze trein zou gemaakt zijn van bamboe (vandaar de naam..) en zou in het verleden belangrijk zijn geweest voor.. iets. Maartje en Wesley hadden er heel wat van verwacht, maar toen zij aankwamen lagen er een soort bamboebedjes op wielen op het spoor met een demonteerbaar grasmaaiermotortje erop. Deze waren gemakkelijk van het spoor te halen. Het blijft erg goed gevonden, maar desondanks.. een tegenvaller. Wij besloten dat 5,- dollar p.p. teveel was voor deze attractie en maakten rechtsomkeer naar een travelagency om een bus te boeken naar Bangkok voor (ongeveer) datzelfde geld! 's Avonds hebben we lekker gegeten en daarna gingen we naar het centrum op jacht naar de beruchte grondspinnen die men zou eten in Cambodja. Wel een insectenmartk gevonden, maar geen spinnen. Dus dan maar een sprinkhaan als toetje; dacht Wesley. Hij vond ze ook nog echt goed smaken ook!

Op 12-01-2011 zouden we om 13:00 uur de bus naar Bangkok pakken. Jullie geloven het niet, maar ze waren ons weer vergeten op te halen.. We hebben zelf maar een tuktuk gepakt naar de bus en uiteindelijk kwam alles goed. Zelfs aan de grens ging alles goed. Encroyable! :) We kwamen rond 20:00 uur aan in Bangkok en hadden al gauw op Koh San Road een Guesthouse gevonden (MET thuisbioscoop:) )voor 350,- BHT = ongeveer 9 euro. 's Avonds lekker gegeten en het voelde al gauw weer als vanouds. Het was alsof we nooit weg waren geweest uit Bangkok. We weten nog steeds niet of dat nou goed of slecht is.. We zijn in Bangkok gebleven tot de 14e. We hebben Bangkok een beetje verder ontdekt, gechilled en tickets geboekt naar Kuala Lumpur (Maleisie) om onze visums met een maand te verlengen. Even in het kort gezegd: we hebben twee weken gratis visum, omdat we over het land Thailand binnen kwamen. We wilden deze verlengen met een maand, omdat we pas midden febr. terug gaan. Kwamen we erachter dat dat helemaal niet kan in Thailand!!! Dat moet vanuit een Thaise ambassade in het buitenland. In Thailand kan dat alleen verlengd worden met 7 of 10 dagen voor belachelijk veel geld! Dus dan maar een ticket naar het buitenland, waarbij Kuala Lumpur het meeste practische was. We krijgen een visum voor 30 dagen gratis als we Thailand binnen komen via de lucht..

Op 15-01-2011 hebben we om 14:05 uur een trein gepakt naar Ayutthaya (ten noorden van Bangkok). Kosten: 30 BHT voor 2 personen!!!! :) Ongelofelijk! (dat is 0,75 euro voor ons samen) Stop dat maar waar de zon niet schijnt NS! We zaten 3e klas (houten bankjes) en de trein viel ons 100% mee. Rond 16:00 uur kwamen we aan en hadden we na lang zoeken een Guesthouse gevonden. Het is er heerlijk rustig t.o.v. Bangkok. Dit plaatsje staat ook op de wereldlijst van Unesco. Het is eigenlijk een eiland omdat het omringt is door een rivier. De volgende dag hebben we dan ook in oer-Nederlandse stijl een fiets gehuurd en zijn we op verkenningstocht gegaan. De kaart die we hadden was af en toe niet erg goed leesbaar, maar we kwamen toch waar we moesten zijn. Ayutthaya is een mooi plaatsje met veel geschiedenis. Wat betekent dat? Tempels, ruines, tempels en nog eens tempels. (Feitje: Ayutthaya is de oude hoofdstad van Siam. Zo heette Thailand voordat het Thailand heette en Bangkok de hoofdstad werd.) 's Avonds hebben we nog lekker Westers gegeten, want al die rijst en noodles komt je af en toe ook de kont uit. (Althans, dat is uiteindlijk wel de bedoeling, maar soms gaat het wat moeizaam of te gemakkelijk ;) )Ook hadden we nog een minibus geboekt naar Kanchanaburi, our next destination.

Op 17-01-2011 vertokken we om 9:00 uur met de minibus richting Kanchanaburi. Wij kwamen rond 12:15 uur aan en vonden niet veel later een heerlijk mooi knus bungalowtje aan een rivier en vielen tot een uur of 16:00 uur in een diepe slaap..

21-01-2011 zullen wij naar Kuala Lumpur vliegen. 24-01-2011 komen we weer terug naar Thailand (Phuket), ditmaal om het zuiden te verkennen met alle mooie stranden. We hebben er zin in!!

Dit bericht houdt hier even op en is ook al veel te lang geworden. Het gaat jullie goed. Laat de reacties maar komen! We love it! En alvast tot de volgende blog!

Laa kohn (tot ziens) een zoen op jullie voorhoofden en many high-fives van Maartje en Wesley